rodziny chomikowatych.
WYGLĄD:
Długość ciała: wynosi od 14 cm.
Długość ogona: do 3,5 cm.
Kolor futra: szary.
Ogon i łapki: jasne, nieowłosione.
.jpg)
Chomik Campbella (Phodopus campbelli) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, wcześniej klasyfikowany jako podgatunek chomika dżungarskiego Phodopus sungorus campbelli.
WYGLĄD:
Piaskowy odcień jego futra zlewa się z otoczeniem. Ma podobnie jak chomik dżungarski czarną pręgę biegnącą wzdłuż grzbietu, nie posiada bocznych plam. W zimie odcień jego futra pozostaje niezmienny. Hodowcy wyhodowali także inne ubarwienia tych chomików.
.jpg)
Chomik chiński (Cricetulus griseus) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych. Zamieszkuje Azję. Gatunek hodowlany.
WYGLĄD:
Chomik chiński ma wiele cech wspólnych z chomikiem syryjskim. Cała sylwetka oraz sposób poruszania się są u obu gatunków bardzo podobne. Chomik chiński mierzy 8-12 cm (dla porównania u chomika syryjskiego jest to 15-18 cm), w tym na ogon przypadają 2-3 cm[1]. Masa ciała wynosi 30-35 gramów. Samce większe od samic[2]. Posiada długą czarną pręgę, biegnącą wzdłuż grzbietu. Ciało chomika chińskiego, w przeciwieństwie do innych chomików karłowatych, jest walcowate. Jak każdy chomik ma krótkie, silne i przystosowane do długich biegów łapy. Przednie mają 4 wykształcone palce i zredukowany kciuk, tylne mają 5 palców. Łapy są nieowłosione. Chomik ten ma najdłuższy ogon ze wszystkich chomików, który pomaga zwierzęciu we wspinaniu się[3]. Ogon jest również nieowłosiony. U chomików karłowatych gruczoł zapachowy położony jest pośrodku brzucha. Chomiki mają duże wypukłe oczy, charakterystyczne dla zwierząt aktywnych nocą, choć chomik chiński bywa aktywny także w godzinach dziennych.
Chomik dżungarski (Phodopus sungorus) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, nadający się do hodowania w domu. Jego nazwa pochodzi od rejonu Chin, Dżungarii, w którym został odkryty.
WYGLĄD:
Chomik dżungarski, podobnie jak chiński, ma na grzbiecie pręgę. Kształt jego ciała jest jednak wyraźnie odmienny – bardziej zaokrąglony. Długość ciała to średnio 9 cm. Samiec ma długość około 10 cm, a samica 7 cm. Bardzo krótki ogon i łapy są prawie niewidoczne. U chomików karłowatych gruczoł zapachowy położony jest pośrodku brzucha. Masa ciała wynosi 30–40 g. Wyróżnia się czarną pręgą od czoła po ogon. W większości chomiki te są ciemnego ubarwienia, lecz występują także białe, u których też wyróżnia się pręgę na grzbiecie, lecz jest ona mniej widoczna.
Chomik europejski[3][4] (Cricetus cricetus) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, największy gatunek chomika (Cricetinae), jedyny przedstawiciel rodzaju Cricetus[5]
WYGLĄD:
Chomik europejski ma 16 zębów[30]: 2 siekacze i 6 trzonowców rozstawione na dole i na górze[31][32]. Siekacze nie mają korzenia, dlatego rosną przez całe życie chomika. Zwierzę może je ścierać, jedząc twardy pokarm. Tuż przy obu stronach warg znajdują się pojemne worki policzkowe, które sięgają aż do barków[18] i służą do transportu pożywienia[4] i przenoszenia w nich młodych. Chomik potrafi także nabrać do nich powietrza, tak, by osiągnąć wrażenie większych rozmiarów i w ten sposób wystraszyć przeciwnika. Żołądek chomika składa się z dwóch komór. W pierwszej – przedżołądku (część wpustowa) – następuje wstępne trawienie, natomiast w głównej komorze – żołądku gruczołowym (część odźwiernikowa) – pokarm przechodzi ostateczne trawienie[18].
Chomik Roborowskiego (Phodopus roborovskii) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych. Najmniejszy przedstawiciel podrodziny chomików.
WYGLĄD:
Ma 7 cm długości[potrzebne źródło], waży 10–25 g[potrzebne źródło], jest więc wielkości 2-tygodniowego chomika syryjskiego. Jego futro ma barwę piaskową z lekko czerwonawym odcieniem w lecie i szarym w zimie. Brak pręgi na grzbiecie i bocznych plam. Łapy ma porośnięte futrem.
Chomik syryjski (Mesocricetus auratus) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, hodowanego także jako zwierzę domowe.
WYGLĄD:
Ciało chomika syryjskiego jest walcowate, osiąga długość 15–18 cm i masę ciała 100–170 g. Ogon osiąga rozmiary 10–15 mm. Nogi ma krótkie, silne i przystosowane do długich biegów. Łapy są nieowłosione, przednie mają 4 wykształcone palce, kciuk jest zredukowany do małego wyrostka. Tylne łapy mają 5 palców i wyposażone są w zgrubienia na podeszwach ułatwiające wspinanie się. Chomiki posiadają krótkie nieowłosione ogony, swym kształtem zbliżone do ogona niedźwiedzia. Charakterystyczną cechą są torby policzkowe, służące przede wszystkim do gromadzenia i transportu pokarmu. Chomik może ich użyć także do przenoszenia młodych, a gdy wypełni je powietrzem – do utrzymania się na wodzie[potrzebne źródło]. Chomiki oznaczają terytorium za pomocą gruczołów zapachowych; u chomika syryjskiego położone są one na bokach ciała w pobliżu tylnych odnóży. Chomiki mają duże wypukłe oczy, charakterystyczne dla zwierząt aktywnych o zmierzchu i nocą. W dzień nie widzą zbyt ostro. Podczas poszukiwania pożywienia posługują się świetnym węchem, który służy im także do oceny jakości pokarmu. Chomiki mają bardzo dobry słuch. Słyszenie ułatwiają duże i dobrze rozwinięte małżowiny uszne, które podczas snu zwierzę kuli i przyciska, aby ciasno przylegały do głowy. Chomikowi w orientacji pomagają wibrysy – długie włosy czuciowe. Chomiki, jak wszystkie gryzonie, posiadają bezkorzeniowe, stale rosnące siekacze. Tętno chomika uzależnione jest od pory dnia i wynosi 380–412/min, wykonuje około 75 oddechów/min, a rektalna temperatura ciała osiąga 36,3–37,5 °C. Może mieć krótką, rzadziej długą sierść[5].
Informacje z: Wikipedia
